Τουρκικές εκλογές: Απόλυτη αβεβαιότητα

Το προεκλογικό τοπίο στην Τουρκία ενόψει των εκλογών της 14ης Μαϊου εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από μεγάλη αβεβαιότητα.

Παρά το γεγονός ότι το μπλοκ της αντιπολίτευσης έχει πλέον κοινό υποψήφιο, ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος των 6 που απαρτίζουν το συνασπισμό δεν μαγεύεi τα πλήθη για να το πούμε απλά.

Προηγείται μεν στις δημοσκοπήσεις αλλά έγκυροι παρατηρητές επισημαίνουν ότι αυτό δεν είναι ασφαλές κριτήριο για την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης.

Το πιθανότερο είναι ένα αποτέλεσμα 50-50, δηλαδή μια μικρή διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων που θα είναι στα όρια του στατιστικού λάθους και θα αφήνει υπόνοιες για νοθεία οπότε ο ηττημένος θα έχει κάθε λόγο να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα.

Αλλωστε, αυτός ο διχασμός αποτυπώνεται και στις τάσεις της κοινής γνώμης. Ο Ερντογάν παρά την εικοσαετή παραμονή του στην εξουσία, εξακολουθεί να έχει λαϊκό έρεισμα γιατί εκφράζει ένα τμήμα της τουρκικής κοινωνίας, σχεδόν το 50%, που δεν έχει σχέση με το άλλο μισό. Η διαίρεση αυτή θα εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και αν επικρατήσει η αντιπολίτευση και επιδιώξει να ανατρέψει τα «κεκτημένα» της εικοσαετίας Ερντογάν σε σχέση με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των οπαδών του.

Η Τουρκία δεν θα είναι εύκολο να ξαναγίνει αυτό που ήταν πριν την περίοδο του AKP γιατί οι κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει και γιατί αυτό που εξέφρασε ο ηγέτης του ήταν μια καταπιεσμένη πλειοψηφία που έπρεπε να βρει πολιτική έκφραση.

Αλλά ας μην προτρέχουμε. Προέχει να διεξαχθούν οι εκλογές σε συνθήκες που να μπορούν να τις χαρακτηρίσουν δίκαιες σε μεγάλο βαθμό. Όπως έχουν διαμορφωθεί οι ισορροπίες έως σήμερα, σε καθοριστικό παράγοντα αναδεικνύεται το κουρδικό στοιχείο.

Η ανακοίνωση του κύριου πολιτικού ρεύματος των Κούρδων ότι δεν θα κατέλθουν με δικούς τους συνδυασμούς – ας μην ξεχνάμε ότι ο ηγέτης τους Ντεμιρτάς είναι στη φυλακή- δημιουργεί νέα δεδομένα για την αντιπολίτευση. Η κουρδική ψήφος, αν οι εκλογές είναι δίκαιες, θα προσεγγίζει το 10%, άρα αν διοχετευθεί στην αντιπολίτευση διευκολύνει την άνοδο της στην εξουσία. Και για το λόγο αυτό το κυβερνών κόμμα θα κάνει ότι μπορεί για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Το πιθανότερο είναι ένα αποτέλεσμα 50-50, δηλαδή μια μικρή διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων που θα είναι στα όρια του στατιστικού λάθους και θα αφήνει υπόνοιες για νοθεία οπότε ο ηττημένος θα έχει κάθε λόγο να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα.

Και ως προς την εξωτερική πολιτική; Η ύφεση που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα και στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις είναι προϊόν της βούλησης του Ερντογάν να δώσει ένα σήμα σε ΗΠΑ και Ευρώπη ότι μπορεί να παίξει και με τους δικούς τους κανόνες. Η πιο σημαντική εκδήλωση αυτής της διάθεσης ήταν η απόφαση του να δώσει το πράσινο φως για την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Αν ωστόσο κερδίσει τις εκλογές μπορεί να επιστρέψει στην τακτική των απρόβλεπτων επιλογών που κατά κόρον χρησιμοποίησε τα τελευταία χρόνια.

Θα είναι περισσότερο προβλέψιμη η αντιπολίτευση; Η ανάληψη της εξουσίας από το συνασπισμό των «6» ασφαλώς θα προκαλέσει μεγάλη ικανοποίηση σε Αμερικανούς και Ευρωπαίους που θα προσβλέπουν σε καλύτερη συνεννόηση και συνεργασία με την Αγκυρα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό για την Ελλάδα που ενδεχομένως να βρεθεί υπό πίεση να λύσει τις ελληνο-τουρκικές διαφορές σ’ένα περιβάλλον περισσότερο ευνοϊκό για την Τουρκία. Είναι για το λόγο αυτό αναγκαίο η ελληνική στρατηγική να στοχεύσει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας όπως έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια.