- ΙΝΩ ΑΦΕΝΤΟΥΛΗ
- ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
Η επίθεση του Προέδρου της Τουρκίας από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών αποτελεί ένα καθοριστικό βήμα στον επικοινωνιακό πόλεμο που η χώρα του διεξάγει εναντίον της Ελλάδας με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Αν δεν ερμηνευθεί κάτω από αυτό το πρίσμα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί.
Επομένως, στο ερώτημα αν η Τουρκία διεξάγει πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, η απάντηση είναι δυστυχώς καταφατική. Ναι, διεξάγει υβριδικό πόλεμο, μέρος του οποίου είναι και ο επικοινωνιακός. Η τελευταία αυτή πτυχή είναι η ορατή πτυχή διότι οι υπόλοιπες και κατά κανόνα πλέον επικίνδυνες πτυχές αυτού του τύπου πολέμου δεν είναι ορατές. Ας ελπίσουμε ότι οι επιφορτισμένες με την αντιμετώπιση του εθνικές υπηρεσίες είναι επαρκώς εξοπλισμένες για να τον αντιμετωπίσουν.
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η άλλη χώρα που έχει διακριθεί σ’ αυτό το είδος πολέμου είναι η Ρωσία. Το ανέπτυξε με επιτυχία από το 2014 με την προσάρτηση ουκρανικών περιοχών και της Κριμαίας από στρατεύματα χωρίς εθνικά χαρακτηριστικά ώστε να μην είναι δυνατόν να της αποδοθούν ευθύνες. Συνέχισε με την υβριδική επίθεση κατά των ΗΠΑ στις εκλογές του 2016 και σήμερα έχει καταλάβει σχεδόν ένα τρίτο του ουκρανικού εδάφους.
Αυτό το προηγούμενο είναι διδακτικό για τους σχεδιαστές της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, ωστόσο η Τουρκία δεν είναι Ρωσία. Γίνεται συχνά το λάθος στον ελληνικό δημόσιο διάλογο να διογκώνονται οι δυνατότητες της και να υποτιμώνται οι αδυναμίες της αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ελληνικός σχεδιασμός δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα ενδεχόμενα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Τουρκία είναι πολύ πιθανότερο να συνεχίσει τον υβριδικό πόλεμο παρά να επιλέξει τον συμβατικό. Και τούτο διότι ο υβριδικός πόλεμος είναι ένας φθηνός πόλεμος και δεν μπορούν να της καταλογισθούν οι συνέπειες.
Η επίθεση Ερντογάν εναντίον της χώρας μας από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών είναι ένα σημείο καμπής στην επικοινωνιακή στρατηγική που ακολουθεί με μεγάλη συνέπεια ο πρόεδρος της Τουρκίας. Ανατρέπει το επιχείρημα ότι οι φραστικές επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας έχουν ως στόχο αποκλειστικά το εσωτερικό του ακροατήριο. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι ένα προνομιακό βήμα για να απευθυνθεί σε μη δυτικά ακροατήρια. Ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των χωρών-μελών δεν έχει καταδικάσει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Με την επιλογή του βήματος αυτού ο Ερντογάν αποσκοπούσε στην ευαισθητοποίηση των μουσουλμανικών ακροατηρίων. Ούτως ή άλλως, η κλιμάκωση της ρητορικής εναντίον της Ελλάδας έχει αρχίσει να συντελείται από τη στιγμή που η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι η χώρα μας γίνεται προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης με την ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο έδαφος της.
Συμπερασματικά, έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση που πρέπει να αντιμετωπισθεί με άλλα μέσα πέραν της επί της αρχής ορθής επίκλησης του διεθνούς δικαίου και της συνέπειας με την οποία η Ελλάδα ακολουθεί τους κανόνες του. Η ελληνική διπλωματία και γενικότερα οι επιφορτισμένοι με το σχεδιασμό της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής δεν φαίνεται να κατέχουν την τέχνη της στρατηγικής επικοινωνίας και της δημόσιας διπλωματίας. Επείγει να την μάθουν. Και ο Ερντογάν δίνει δυστυχώς μαθήματα…